Γροθιά στο στομάχι.
Σαν να έφαγα μια γροθιά στο στομάχι.
Έτσι ένοιωσα διαβάζοντας τις λίστες υποψηφίων για το Ευρωκοινοβούλιο των συστημικών κομμάτων.
Πολλά γνωστά πρόσωπα είτε από το net ή ακόμα και από την τηλεόραση.
Ώστε για αυτό όλη η φασαρία; Για μια θέση με οδηγό στο Ευρωκοινοβούλιο, ένα γραφείο και κάμποσα τζάμπα αεροπορικά εισιτήρια;
Όλη η οργή η επιθυμία για δικαιοσύνη για δημοκρατία έγιναν καπνός στην προοπτική μιας άνετης καρέκλας;
Εκεί που φτύναμε τώρα γλύφουμε;
Και θα έλθεις στην πόρτα μου φορτωμένος με τις αντιμνημονιακές περγαμηνές, τους αγώνες σου και θα μου ζητήσεις να σε ψηφίσω;
Γιατί; Για αυτό που ήσουνα ή για αυτό που θέλεις να γίνεις;
Ένα γρανάζι στην κατ' όνομα δημοκρατία των Βρυξελλών; Ένας ακόμα χειροκροτητής της Μεγάλης Γερμανίας;
Αλήθεια τι να περιμένω από σένα εκεί στας Ευρώπας που θα πάς;
Να δημιουργήσεις την Ευρώπη της δικαιοσύνης, της Δημοκρατίας;
Να με κάνεις να πιστέψω και πάλι στην Ευρώπη των Λαών;
Ή να λασκάρεις κάποιο από τα καρφιά που με κρατούν στον σταυρό μου;
Και μην μου πεις ότι πάς εκεί για να αλώσεις το κάστρο από μέσα.
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ μέχρι που έγινε Γραμματέας του ΚΚ της πρώην ΕΣΣΔ, ήταν ο ποιό άτεγκτος φρουρός του συστήματος.
Αν ψάξεις βαθιά μέσα σου ίσως και να το καταλάβεις.
Δεν έχει, πραγματικά δεν έχει καμιά σημασία το κόμμα, το χρώμα ή η ιδέα υπό την σκέπη του οποίου-ας θα κατέβεις στις εκλογές.
Όλα υπηρετούν τον ίδιο σκοπό.
Και ο σκοπός αυτός σίγουρα δεν είναι η Δημοκρατία, η δικαιοσύνη και η αξιοπρέπεια της χώρας σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου