Τάσσος Παπαδόπουλος. Ίσως ο τελευταίος Έλληνας.
Τέσσερα χρόνια από τον θάνατό του.
Ένα μνημόσυνο στην μνήμη του, που είναι αναγκαίο και χρήσιμο, όχι για εκείνον αλλά για εμάς.
Αδιαφόρησε και έριξε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας τις προτροπές των Ελλαδιτών πολιτικών για υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν.
Ήρθε σε ανοιχτή διαφωνία με όλη την Δύση και πέτυχε να παραδώσει μια ελεύθερη Κύπρο.
Είναι κρίμα που ο επίγονός του στην ηγεσία της Κύπρου δεν είναι ισάξιός του.
Δάκρυσε μιλώντας στους Κυπρίους και μαζί του δάκρυσε κάθε αξιοπρεπής άνθρωπος.
Κανένας, ούτε στην Ελλάδα αλλά ούτε και στην Κύπρο δεν αμφιβάλει ότι αν ήταν ο Παπαδόπουλος στην προεδρία, σήμερα η Κύπρος δεν θα είχε προσφύγει στο ΔΝΤ.
Όμως ο Τάσσος έφυγε, και άφησε τον Ελληνισμό ορφανό.
Είναι άγια τα χώματα που τον σκεπάζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου