Άνοιξε η Κερκόπορτα και οι βάρβαροι μπήκαν στην χώρα.
Και η Κερκόπορτα άνοιξε
από το χέρι αυτών που είχαν ταχθεί να την υπερασπιστούν.
Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται.
Ο Σαμαράς παρακαλεί
τη Μέρκελ για μία τελευταία ευκαιρία διαπιστώνει η γερμανική Die Welt και στην Ελλάδα γιορτάζουμε την σύλληψη
του Υδραίου ταβερνιάρη από τα ΜΑΤ.
Πως είπαμε την λέξη; Αξιοπρέπεια.
Μάλιστα!
Ψηφίσαμε. Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.
Από την μια τα ΜΜΕ της Άρχουσας Τάξης να ουρλιάζουν για
πείνα και δυστυχία αν η επιλογή του Λαού δεν ήταν σύμφωνη με τις προδιαγραφές,
και από την άλλη τα πολιτικά κόμματα να σφυρίζουν αδιάφορα, ή και ακόμα-ακόμα
να φροντίζουν για την διασπορά πανικού σε ένα ήδη φοβισμένο ακροατήριο.
Ίσως την ποιο σημαντική στιγμή της τελευταίας 50ετίας για
την χώρα, κάποιος είχε κλέψει την χορδή του τόξου αλλά και η φαρέτρα του
ψηφοφόρου ήταν άδεια.
Αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων ήταν πολιτικοί που πριν
καν ξεκινήσει η μάχη κατέθεσαν τα όπλα
και υπέγραψαν παράδοση άνευ όρων.
Καμιά αντίρρηση καμιά αντίσταση.
Και όχι μόνον αυτό αλλά απαίτησαν, και πήραν, παράσημο για
τις ενέργειές τους συνολικά.
Όσο για τα υπόλοιπα κόμματα:
Η αριστερά, Συνασπισμός και ΚΚΕ ακόμα προσπαθούν να
αποκωδικοποιήσουν τι ακριβώς αναφέρει ο
Μαρξ για τέτοιες περιπτώσεις.
Όσο για την δεξιά ή μάλλον ότι απέμεινε από αυτήν, Καμμένος
και οι συν αυτώ δεν άντεξαν το βάρος της Ιστορίας και κάπου λίγο πριν λίγο μετά
τις εκλογές άρχισαν να υποχωρούν και σε ιδέες αλλά και τόλμη.
Η λευκή πετσέτα έπεσε στο πάτωμα του ring.
Κανένας δεν τολμά να την κοιτάξει.
Είναι όμως εκεί.
Θα στοιχειώνει την χώρα για πολλά χρόνια ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου